آیا گوگل پلاس یک شبکه اجتماعی است؟! به نظر این مهم ترین سوالی است که از زمان شروع به کار رسمی پلاس در 28 ژوئن 2011 تاکنون مطرح شده است.
همه از جمله مارک زوکربرگ مدیرعامل فیس بوک می گویند، گوگل پلاس یک شبکه اجتماعی است اما گوگل تاکنون هیچوقت ادعا نکرده است که گوگل پلاس یک شبکه اجتماعی است! این موضوع در معرفی اولیه گوگل پلاس توسط گوگل مشهود است. به گفته اشمیت، «پروژه پلاس یک محصول دیگر نیست بلکه در واقع یک "لایه اجتماعی" است که در کل محصولات گوگل قرار خواهد گرفت».
اما آیا این یک ابهام منطقی است؟ به نظر می رسد باید به ساختار شبکه های اجتماعی نگاه کنیم تا بتوانیم به این ابهام، پاسخ دهیم.
ساختار شبکه اجتماعیِ پرزنت آدامز، درباره ی روابط انسانی (دوستان) است که این ساختار در فیس بوک به عنوان بزرگترین شبکه اجتماعی جهان وجود دارد. گراف این ساختار به شکل زیر است:

اما گوگل پلاس یک ساختار جدیدی را ارایه کرده است که گراف زیر شاید ساختار آن را معرفی کند. ساختاری که برطبق حلقه ها پدید می آید.

اما یک نکته کاملا روشن است. گوگل از ناموفق بودن حریم خصوصی در فیس بوک و توییتر استفاده کرده است. زیرا بزرگترین انتقاد به شبکه های اجتماعی همیشه بحث تنظیمات حریم خصوصی بوده است. زیرا بسیار سخت است که شما مفهوم “دوست” و “آشنا” را در فیس بوک و توییتر مجزا کنید. اما در حلقه های گوگل این امکان پذیر است. به عنوان مثال ما به گروه دوستانمان اعتماد کامل داریم اما آیا به آشنا نیز می توان اعتماد کامل داشت؟!

فریندشیپ بودن (ارتباط براساس دوستی ایجاد می شود) فیس بوک و فالورشیب بودن (ارتباط براساس دنبال کننده ها ایجاد می شود) توئیتر دو فرآیند اصلی ارتباط افراد با یکدیگر است. یعنی ارتباط در فیس بوک براساس دوستی ایجاد می شود اما در توئیتر براساس فالور ارتباط ایجاد می شود. اما گوگل فریندشیپ را در قاب فالور در حلقه ها ایجاد کرده است و اختیار مدیریت آن را به کاربران داده است. یعنی شما می توانید یک عده را به عنوان دوست قرار دهید و رابطه اینگونه شکل می گیرد و عده دیگری را به عنوان فالور یا آشنا یا هرچیز دیگر.

گوگل پلاس قاتل فیس بوک نیست
از روزی که گوگل پلاس آمده همه آن را با فیس بوک و توییتر مقایسه می کنند و این سوال را مطرح می کنند، که آیا گوگل پلاس می تواند با فیس بوک رقابت کند؟ آیا می تواند جایگزین فیس بوک شود و سوالاتی از این دست! اما به واقع این دو مسیر جدایی با یکدیگر دارند. قاعدتا کاربران فیس بوک به همین راحتی آن را ترک نمی کنند.
اگر به رشد کاربر هم نگاه کنیم، باز قابل قیاس نیست. زیرا فیس بوک و توئیتر به عنوان یک استارتاپِ نوپا پا به عرصه گذاشتند در حالی که گوگل پلاس با برند معروف گوگل وارد شده است. اما نمودار زیر نیز مقایسه ای است که درباره دست یافتن به 10 میلیون کاربر توسط این سه شرکت ارایه شده است. توییتر نزدیک 2 سال و فیس بوک نزدیک 2 سال و 122 روز طول کشیده است که 10 میلیون کاربر جذب کنند! اما گوگل پلاس تنها 16 روز.

به نظر می رسد، گوگل به جای اینکه به دنبال آن باشد که پلاس را به عنوان یک شبکه اجتماعی معرفی کند، به دنبال آن است ساختار جدیدی را به شبکه های اجتماعی فعلی اضافه کند، اما بحث درباره مفهوم گوگل پلاس همچنان ادامه دارد و عده زیادی آن را شبکه اجتماعی می دانند و برخی نیز آن را مغاییر ساختار شبکه اجتماعی امروز دنیا معرفی کرده اند.

گوگل پلاس شبکه اجتماعی نیست، بلکه یک لایه اجتماعی است
ساختار گوگل پلاس به نوعی است که احساس می شود یک شبکه اجتماعی است. اما به نظر نمی رسد هدف گوگل از ایجاد آن ارایه یک شبکه اجتماعی باشد. آنها می خواهند یک لایه اجتماعی سرتاسری از خدمات گوگل (وب اکوسیستم) ارائه کنند. استراتژی گوگل این است که یک تجربه خوب و یک طراحی مناسب برای جذب اشتیاق کاربر مناسب است.

گوگل پلاس و زنجیره فرمان مدیریتی
گوگل پلاس به مدیران این امکان را می دهد که حلقه هایی شامل کارمندان ایجاد کنند و مطالب و برنامه های گوناگون را با آنها به اشتراک بگذارند و بازخورد لحظه ای دریافت کنند. همچنین می تواند حلقه ای از همکاران برای مدیران یا کارمندان ایجاد کند تا روابط خود را  توسعه و بهبود دهند. همچنین می توان مشتریان نورچشمی را در یک حلقه جمع کرد و با آنها ارتباط نزدیک برقرار کرد. کلا زنجیره حلقه ها مدیریت افراد را بهبود می بخشد و حق انتخاب را به کاربر می دهد.

گوگل پلاس و تجربه جستجوی اجتماعی
گوگل به دکمه لایک هویت بخشیده است و آن را به پلاس وان تبدیل کرده است. یعنی شما وقتی مطبلی را پلاس وان می کنید در موتور جستجوی گوگل برای حلقه هایتان پیشنهاد می شود. اینجاست که لایک از حالت ظاهری خود خارج می شود و نوعی تاثیر هویتی می گیرد. شاید در آینده این بهبود یابد و ساختار لایک بودن و لایک شدن را دگرگون سازد.

گوگل پلاس رسانه ای از نسل سوم
در رسانه‏های نسل دوم با زیاد شدن بیش از حد اطلاعات و عدم توانایی در طبقه بندی اطلاعات مواجه هستیم. اما در رسانه های نسل سوم، زندگی کاربر با ماشین یکی شده و کاربر دارای زندگی مجازی می‏شود. ماشین های طبقه بندی کننده اطلاعات، هوشمندی و ارائه اطلاعات متناسب با نیاز و علایق کاربران از ویژگی های اصلی این نسل هستند. این نسل از رسانه‏ها در آینده قابلیت درک زبان انسان را خواهند داشت؛ احتمالا، کاربر در آینده خواهد توانست به کدهای آن دسترسی پیدا کند.
یکی از مشکلاتی که کاربران در شبکه‌های اجتماعی مثل توئیتر، فرندفید یا فیس‌بوک با آن رو‏به‏رو هستند این است که نمی‌توانند به سادگی گروه‌های متمایزی از دوستان تشکیل دهند تا بتوانند هر زمان که بخواهند مطلب یا عکسی را با یک گروه خاص به اشتراک بگذارند.
گوگل پلاس ظهور کرد تا گروه‏ها تشکیل شده و مطالب و عکس‏ها را به اشتراک بگذارند. گوگل پلاس فقط شبکه‌ای برای اشتراک مطالب نیست، بلکه می‌خواهد ابزاری برای کشف مطالب و محتواهای مورد علاقه کاربران باشد. به کمک جرقه گوگل پلاس، کاربر می‌تواند موضوع خاصی را انتخاب و از تازه‌ترین و مرتبط‌ترین مطالب بهره بگیرد و بدون زحمت هر روز خبرهای جالبی را در مورد آن موضوع ببیند. در این صورت، گوگل می‌تواند مطمئن باشد که همه کاربرانش، آن قدر کنجکاو خواهند شد که بی‌شک به شبکه‌اش مراجعه کنند.
پلاس پروژه ای است که در کل محصولات گوگل اضافه شده است و اگر یکپارچگی میان خدمات مختلف گوگل اتفاق بیفتد، در واقع نتایجی که در اختیار کاربران قرار می گیرد متناسب با خواست آنها طبقه بندی و در دسترس آنها قرار می گیرد و از اینجاست که پلاس پتانسیل تحقق رسانه های نسل سوم را می یابد.
رویکرد این بحث آینده نگرانه است پس شاید در حال حاضر تنها بتوان گفت: «گوگل پلاس شبکه اجتماعی نیز هست».